Karl Philips (BE, 1984) is één van die zeldzame jonge kunstenaars waarvoor het engagement geen dode letter is. In de brede traditie van heel wat voorgangers maakt hij kunst waarin militant engagement een “vrije” uitweg vindt in de wereld van de kunst. Hierdoor is zijn werk van bijzondere waarde omdat engagement in zijn werk leven wordt, met grootse aandacht voor diegenen die “wij” gemakshalve en ver van ons bed de “outcasts” noemen.

Karl Philips onderzoekt met zijn werk de marktwaarde van een vierkante meter openbare ruimte en de houdbaarheid/geldigheid van het fenomeen ‘underground’. Hij is geïnteresseerd in de marges binnen onze samenleving en in de mensen die zich daarbinnen bewegen. Niet alleen hun positie, maar het genoodzaakt – vaak creatief – pragmatisme dat deze mensen kenmerkt, vindt hij fascinerend. Zijn werk concentreert zich op onderwerpen als tussenruimtes in de wettelijke, ruimtelijke, economische en sociale systemen, de alomtegenwoordigheid van reclame, ongebreideld kapitalisme en consumentisme, enzovoort.

Dit alles resulteert in werk dat zich vaak afspeelt op locatie. Meestal zijn het interventies in de openbare ruimte die hij uitvoert met vrienden en/of collega’s. Interventies die veelal gerelateerd zijn aan een installatie, of performances die in en rond de installatie plaatsvinden. Op deze manier onderzoekt hij de ‘kunst van het zijn’: wanneer is iets sculptuur, theater of mens? Tegelijkertijd spelen de projecten zich vaak af op een bepaald moment: soms gedurende drie maanden, soms gedurende nauwelijks drie seconden. Ze genereren zo een specifieke energie en hebben een mild activistisch karakter.

Karl Philips wil verder bouwen aan “menswaardige” alternatieven voor huisvesting - zelf leefde en leeft hij in een omgebouwde camper - en dan zien hoe hij zijn kunde op alle vlak kan inzetten voor de medemens aan de zijlijn. Met zijn werk test hij uit in hoeverre dit soort radicaal engagement kan blijven gedijen als interessant gegeven binnen wat wij de wereld van de “hedendaagse beeldende kunst” noemen.

De roep is al hoorbaar dat dit geen kunst zou zijn - waar is dan de grens te vinden en te trekken, tussen de gesproken en de beleefde waarden en in hoeverre kan de kunstwereld hierin mee gaan of niet? Met andere woorden: wat is de maatschappelijke rol van de kunst vandaag...

Enerzijds is het werk van Karl Philips dus een testcase binnen de kunstwereld, anderzijds staat de maatschappelijke relevantie als een paal boven water zolang de maatschappij “marges” blijft creëren die op (onbewuste) uitsluiting zijn gebaseerd.